ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΚΟΑΝ

Ὅταν ὁ σοφὸς Βραχμάνος Τζοχιντάρμα ἐρώτησε τὸν δόκιμο μπικσοῦ Χυσαπάρβα ποιὸς νομίζει ὅτι εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου στὴν γῆ, ἐκεῖνος ἀπήντησε ἀπερίφραστα: «νὰ γαμήσῃ ἀσύστολα τὸν Θεό, ἀφοῦ τὸν κυττάξῃ στὰ μάτια».

Ὁ Ζίνγκ-Γιάο-Φλὸκ διαλογιζόμενος ἀκατάπαυστα ἐπὶ τέσσερεις ἡμέρες κάτω ἀπὸ ἕνα γιγάντιο εὐκάλυπτο κατάφερε νὰ χύσῃ ὁρμητικὰ ἄνευ διεγέρσεως τοῦ μορίου του. Ὅταν ὁ μαθητής του, Λιοῦ-Χῦν, τὸν ἐρώτησε πῶς ἐπέτυχε κάτι τέτοιο, ὁ σοφὸς γέρων δακρύζοντας ψέλλισε «ξαφνικὰ θαμβώθηκα ἀπὸ ἕνα ἐκτυφλωτικὸ φῶς κι ὕστερα μέσα ἀπὸ αὐτὸ ξεπρόβαλε ἡ Γκουᾶν-Γῖν. Ἔβαλε τὸ χέρι μου στὸ λεῖο μουνάκι της καὶ μοῦ εἶπε ὅτι εἶναι καιρὸς νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὸν βασανιστικὸ κῦκλο τῶν ἐνσαρκώσεων, διότι γουστάρει τὸν σκληρό μου ποῦ...». Πρὶν τελειώσῃ τὴν πρότασί του, ὁ φωτισμένος ἀσκητὴς σωριάστηκε στὸ ἔδαφος καὶ ἐξέπνευσε.

Ἐρωτηθεὶς ὁ Βαϊραπάρτα ἀπὸ ἕναν ἔμπορο γιατὶ προτιμᾷ τὴν ἀσκητικὴ ζωὴ στὸ βουνὸ ἀπὸ τὶς χαρὲς τῆς πόλεως, τοῦ ἀπεκρίθη: «Γιατὶ ἐκεῖ γαμάω τὴ μάννα σου μὲ τὴν ἡσυχία μου».

Ὅταν ἕνας ἀγενὴς μαθητὴς πίεζε τὸν σοφὸ Πουτσιγιάμα νὰ τοῦ περιγράψῃ μὲ κάποιον τρόπο τὴν ἐμπειρία τοῦ κένσο, ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «ῥῶτα τὴ γαμιόλα τὴ μάννα σου πῶς νοιώθει, ὅταν χύνῃ»